- Μπαρμπιζόν
- (Barbizon). Χωριό της Γαλλίας στις παρυφές του δάσους του Φοντενεμπλό, φημισμένο επειδή τον 19o αι. φιλοξένησε μια σχολή τοπιογράφων που πήρε το όνομά του. Τεκμήρια της εποχής εκείνης παραμένουν ακόμα το εργαστήριο του Ζαν Φρανσουά Μιλέ και το εργαστήριο του Τεοντόρ Ρουσό, που έγινε δημοτικό μουσείο. Η σχολή της Μ. ονομάζεται και σχολή του Φοντενεμπλό ή του 1830, από την πιθανή χρονολογία της ίδρυσής της. Αντιπροσωπεύει μια ενδιάμεση φάση μεταξύ της ρομαντικής τοπιογραφίας, που εξέφραζε κυρίως ψυχικές καταστάσεις και λογοτεχνικά θέματα, και της ιμπρεσιονιστικής τοπιογραφίας, που επιζητούσε τη στιγμιαία απεικόνιση της αντικειμενικής πραγματικότητας. Η σχολή της Μ. μελετά απευθείας το τοπίο και το φυσικό θέαμα, αλλά χωρίς να απομακρύνεται από τη μεγάλη ζωγραφική του Πουσέν, των Ολλανδών του 17ου αι. και των Άγγλων Μπόνινγκτον και Κόνσταμπλ, γεγονός που δίνει στα έργα της έναν χαρακτήρα εξιδανίκευσης.
Ο ιδρυτής της σχολής της Μ., ο Τεοντόρ Ρουσώ, κατέφυγε εκεί όταν τα έργα του απορρίφθηκαν από το Σαλόν του 1835. Τον ακολούθησαν ο Ζιλ Ντιπρέ (Ναντ 1811 – Λ’ Ιλ-Αντάν 1889), ο πλησιέστερος στο πνεύμα του, ο Βιρζίλ Ναρσίζ Ντιάζ ντε λα Πένια (Μπορντό 1807 – Μαντόν 1875) και ο Koνστάν Τρουαγιόν (Σεβρ 1810 – Παρίσι 1865). Ο Σαρλ – Φρανσουά Ντομπινί, ένας από τους μεγαλύτερους Γάλλους τοπιογράφους του 19ου αι., αν και δεν αποτελούσε μέλος της ομάδας, εργαζόταν με πολύ συγγενική τεχνοτροπία· και ο Κορό εργάστηκε επίσης στο δάσος του Φοντενεμπλό. Ο Μιλέ, ο οποίος προσχώρησε στην ομάδα το 1849 και παρέμεινε στην Μ. μέχρι τον θάνατό του (1875), διακρίνεται για τα κοινωνικά κυρίως ενδιαφέροντα του. Η σχολή της Μ. επέδρασε σημαντικά με τις ιδέες και τα έργα της στη ζωγραφική της Ιταλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Γερμανίας, της Σουηδίας, της Ουγγαρίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Το δάσος του Φοντενεμπλό», πίνακας του Γάλλου τοπιογράφου Βιρζίλ Ντιάζ ντε λα Πένια, ο οποίος ανήκε στη σχολή της Μπαρμπιζόν (Μουσείο Τεχνών, Ρενς).
Dictionary of Greek. 2013.